Heiti verksins má rekja til forngrískrar goðsagnar um stúlkuna Psyche, persónugerving mannssálarinnar, sem bygging verksins hverfist um. Verkið er ferningur að lögum og myndar bygging þess viðsnúinn Þórshamar eða sólkross. Í flötunum fjórum eru persónugervingar höfðskepnanna: jarðarinnar í vinstra horni neðst þar sem myndhöggvari með stuðlaberg sér að baki heggur mynd stúlkunnar úr berginu, loftsins í mynd mannveru sem kemur eins og andblær inn á sviðið efst til vinstri, eldsins sem tekur á móti mannssálinni efst í hægra horni og vekur kærleikann með kossi og vatnsins sem leitar inn á sviðið neðst frá hægri og strýkur nýskapnaðinn mjúklega. Stefna loftsins og vatnsins inn á myndflöturinn kallar fram snúningshreyfingu sem með auknum hraða getur tekið á sig mynd kross innan í hring. Viðsnúinn Þórshamar innan í hring var tákn sköpunar innan guðspekinnar sem Einar hafði kynnst um 1910 og urðu kenningar hennar hugmyndalegur grunnur meginverka hans upp frá því. Á einum stað í handritum sínum vísar Einar til þessa verks og segir: Hið fyrrnenfnda "fæðingarmerki" [þ.e Þórshamar] er jeg leyfði mjér að kalla það - þóttist jeg viss um að væri "stíliseraður" eldsveipur gerður sem ferkantur í staðinn fyrir hvirflandi sól. Eldþokur alheimsins byrjuðu hnattmyndun sína þannig. Þá fyrstu grundvallarfæðing hins fysiska heims. – Fæðing efnisins fyrir bústað andans og þróun hans upp til æðri heima, fæðing andans í efnið. Þess vegna varð frá mínu sjónarmiði sjéð - snúningurinn frá vinstri til hægri – aðaðlhreyfingin - þótt hin fýsiska væri henni móthverf.